Door: Xaviera Ringeling

Toen ik in 2006 actief lid werd van GroenLinks had ik niet kunnen verzinnen dat ik nog geen drie maanden later voor deze partij op de landelijke lijst zou staan. Het waren de Tweede Kamerverkiezingen van 2006, met lijsttrekker Femke Halsema en o.a. EenNL van Marco Pastors als mededinger naar de stemmen van het volk.

Auteur: Xaviera Ringeling

Doodsbang zijn ze van de vrijheid die internet heet. Overheden, filmmaatschappijen, de muziekindustrie, de uitgeefwereld. Allemaal even angstig voor het digitale Wilde Westen. Allemaal overhoop gegooid door die nieuwe wereld waar zij niet langer de baas zijn. Bang en gevaarlijk, want een kat in het nauw maakt nu eenmaal rare sprongen.
Wie het nieuws over internet een beetje volgt, kan het niet ontgaan zijn: de vrijheid van het web staat ernstig onder druk. Wetgeving waarmee sites – zonder tussenkomst van de rechter – op zwart kunnen worden gezet, inlichtingendiensten die – zonder daarvoor verantwoording af te leggen – jouw informatie opvragen en gebruiken, providers die voor hun gebruikers – net als in China – sites moeten blokkeren. Onze digitale vrijheid ligt onder vuur en de meesten van ons weten niet eens dat er met scherp wordt geschoten. En wie zijn al die mensen die het web willen reguleren, controleren en beheersen? Het zijn partijen die geen belang hebben bij vrijheid van informatie. Die domineren door controle over kennis. Partijen die altijd hun geld hebben verdiend of macht hebben vergaard doordat jij en ik minder wisten dan zij.

Door: Xaviera Ringeling

Vandaag kreeg ik een brief. Het was een echte, van papier en met de hand geschreven. En hoewel ik nog een hele stapel andere post had, viel de brief vreselijk op tussen alle post van instanties en bedrijven. Zo erg zelfs, dat ik alle andere post liet liggen en alleen de brief ertussenuit trok.

Door: Xaviera Ringeling

Het internet heeft iedereen tot mediamagnaat gemaakt. Nu we in Nederland met z’n allen op het web hangen, zijn we allemaal schrijver, eindredacteur en uitgever. Want de taal van het web is toch vooral het geschreven woord. In een goed opgeleid land als Nederland zijn er maar weinig mensen die van letters geen woorden kunnen brouwen en van woorden geen zinnen. En dus wordt er door al deze Berlusconi’s in de dop wat afgepubliceerd. Maar over de kwaliteit van al dat taalgebruik valt vreselijk te discussiëren.
Breezah-taal, sms-lingo en vergeet ook vooral de autocorrectie-functie van al die slimme apparaten niet en voor je het weet ben je in een wereld terechtgekomen waarin het soms moeilijk te volgen is wat mensen proberen te zeggen.