Tekstroof voor het goede doel

De twijfel begint bij het logo. Stichting Kinder Armoede staat op het geplastificeerde kaartje dat de collectant onder mijn neus drukt. In Times New Roman Bold. Met een spatiefout. In harde kleuren. Met clipart. Alles riekt naar amateurisme. Is de Stichting Kinder Armoede eigenlijk wel zuiver op de graat? Ik besluit om geen wenskaarten voor het goede doel te kopen, maar eerst uit te zoeken of dat doel wel zo goed is.

De eerste indruk op de website www.stichting-kinderarmoede.nl stelt niet gerust. In de koppen op de homepage resoneert het rammelende Nederlands van Jacobse en Van Es: Wil u ook een van onze collectebussen in uw winkel!!! Bestel hier. Veel onbeholpen formuleringen, uitroeptekens en spelfouten: Kinder armoede bestaat ook bij ons! Ook jij kan hier iets aandoen. Help kinder armoede. Hier is duidelijk geen professionele tekstschrijver aan te pas gekomen. Maar dat zegt natuurlijk nog niets over het werk van de stichting.Op elke pagina staat prominent een geruststellend ANBI-logo: het is een Algemeen Nut Beogende Instelling. Misschien bedoelen ze het goed, en komt het alleen een beetje rottig hun pen uit.

Gestolen kretologie

Als ik verder kijk op de website, versterkt het taalgebruik mijn argwaan. Onder Wie zijn wij? worden de toon en stijl opvallend anders: Stichting Kinderarmoede is een organisatie, die culturele, economische en sociale ambities weet te verenigen. Ze weet in te zetten dat de juiste ambities en kwaliteiten in een perfect uitgevoerde opdracht samenkomen te bestrijding van kinderarmoede. Op basis van onze ervaring kunnen wij complexe opdrachten aan en beschikken over een wijd netwerk van vakspecialisten.

Een recept dat je wel vaker ziet: holle woorden, opgeklopt met de kretologiemixer tot er ronkende zinnen ontstaan die in hun ondoorgrondelijkheid blijkbaar vertrouwen moeten wekken. Maar het resultaat is zo betekenisloos en is tegelijk zo níét van toepassing op kinderarmoede dat het mijn wantrouwen versterkt. Komen deze woorden soms ergens anders vandaan? Ik googel op een van de zinnen. Het zoekresultaat is onthullend: Stichting SEA is een creatieve netwerkorganisatie op het snijpunt van kunst, cultuur en leisure, die culturele, economische, politieke en sociale ambities weet te verenigen. Haar expertise zo weet in te zetten dat de juiste ambities en kwaliteiten in een perfect uitgevoerde opdracht samenkomen. Op basis van onze ervaring kunnen wij complexe opdrachten aan en beschikken over een wijd omspannend netwerk van vakspecialisten.

Zoek de verschillen… De tekst van Stichting Kinder Armoede blijkt vrijwel woordelijk afkomstig van een Tilburgse kunststichting. Ook geen baken van helderheid, maar aan de rest van de site te zien wel eigenaar van deze formuleringen. De kinderarmoedestichting heeft er haar eigen koeterwaals van gemaakt door lukraak woorden te schrappen en ergens vier toe te voegen, inclusief fout: ‘te bestrijding van kinderarmoede’.

Meer jatwerk

Op de pagina Over ons komen de kinderarmoedebestrijders open en oprecht over:Stichting Kinderarmoede is open en transparant. Transparant in communicatie én in de resultaten van de programma’s. Soms gaat het goed, maar er gaan ook dingen mis. Dat zeggen we ook. Het draait om de kinderen, niet om de organisatie.

Maar als ik ook deze tekst in Google natrek, komt de bron van al die openheid aan het licht: War Child. War Child is open. Transparant in communicatie én in de resultaten van de programma’s. Soms gaat het goed, maar er gaan ook dingen mis. Dat zeggen we ook. War Child heeft geen verborgen agenda. Het draait om de kinderen, niet om de organisatie.

Niet gek dat bijna elke pagina een eigen toon en stijl heeft: elke tekst blijkt slordig gestolen uit een andere bron. Als de lezer ineens wordt aangesproken als scholier (‘dat er in jouw klas ook kinderen kunnen zitten die het thuis niet breed hebben’) blijken die woorden afkomstig van defenceforchildren.nl. En zo gaat het verder, met lukraak knip- en plakwerk van onder andere het Nederlands Jeugd Instituut en Schooltv.nl.

Eerlijk of niet?

Hoe eerlijk zijn de bedoelingen van de Stichting Kinder Armoede? Het amateuristische logo wekte mijn argwaan, de tekstroof op de website maakt die alleen maar groter. Daar helpt geen ANBI-logo aan – dat trouwens helemaal geen officieel keurmerk blijkt te zijn. Toch kan het best zijn dat de Stichting oprecht is: ‘elke woensdag delen wij voor 100 kinderen krentenbrood uit waar bij de kinderen een half uurtje les krijgen waar om voeding gezond is, met voor enkele kinderen ook schoolmelk.’ Maar een goededoelenorganisatie is afhankelijk van het beeld dat uit zijn communicatie oprijst. Dat beeld wordt wel erg schimmig bij een stichting die niet in staat is zich te presenteren zonder kromtaal en bij elkaar gestolen holle praatjes.

Eric Tiggeler is tekstschrijver, ontwikkelt communicatietrainingen voor het Taalcentrum-VU en schrijft taaladviesboeken.Zie ook www.schrijfgids.nl