Eric Tiggeler

Nadat het schandaal rond de Volkswagendiesels met sjoemelsoftware bekend was geworden, plaatste VW een advertentie in de kranten over de kleur schaamrood, waar het merk ‘allesbehalve trots’ op was. Direct volgde een schrobbering op de marketing- en communicatieblogs: VW maakte zich er te gemakkelijk van af door excuses aan te bieden zonder de gedupeerde consumenten concreet iets toe te zeggen. Nou past het misschien bij zo’n advertentie dat een ondiepe marketingboodschap de boventoon voert, maar VW noemt ook een webadres voor meer informatie.

Een brief van de NS. Er is goed nieuws! Als abonnementhouder mocht ik tot nu toe anderen met korting laten meereizen. Dat houdt op, want dat werkte alleen met papieren treinkaartjes. Maar als mijn medereizigers een ov-chipkaart aanschaffen, dan krijgen ze die korting tóch. Wel kost het nu geld om korting te krijgen: voor de aanschaf van een lege, saldoloze chipkaart betaal je 7,50 euro per persoon.

De twijfel begint bij het logo. Stichting Kinder Armoede staat op het geplastificeerde kaartje dat de collectant onder mijn neus drukt. In Times New Roman Bold. Met een spatiefout. In harde kleuren. Met clipart. Alles riekt naar amateurisme. Is de Stichting Kinder Armoede eigenlijk wel zuiver op de graat? Ik besluit om geen wenskaarten voor het goede doel te kopen, maar eerst uit te zoeken of dat doel wel zo goed is.

En tussen die koeien, in de regen, een kameel. Een natte kameel in het weiland.

Door: Eric Tiggeler Een testje. Stel, je gebruikt een webapplicatie om te e-mailen. Je hebt een bericht geopend. Waarvoor staan dan de onderstaande drie pictogrammen?

Door: Eric Tiggeler Het is een advies dat iedereen kent die weleens wat voor het webscherm schrijft: gebruik geen hyperlinks die bestaan uit de woorden klik hier of hier. Toch zijn die links in de praktijk niet klein te krijgen. Sterker nog, klik hier kent hartstochtelijke verdedigers.

Auteur: Eric Tiggeler Hoofdstuk 3 van het softwarehandboek begint zo: ‘Als je nieuw bent in Blogger kan ik me goed voorstellen dat je niet goed weet waar je moet beginnen. Daarom geef ik je in dit hoofdstuk een eenvoudig stappenplan zodat je altijd een goede basis hebt voor je blogs. Ook deel ik mijn zeven geheimen om goede blogs te maken met je. Tot slot laat ik je kennismaken met …’

Door: Eric Tiggeler Ouders die een middelbare school moeten kiezen voor hun aanstaande puber, beleven een zenuwachtig laatste lagereschooljaar. Eerst ontvangen ze een Citotoetsuitslag. Daarin staat geen percentage (‘zoveel antwoorden had uw kind goed’), maar een percentiel. Wat is dat, een percentiel? Als je het op internet opzoekt, krijg je naast de taaie uitleg van toetsinstanties heel veel klachten te lezen van gefrustreerde ouders. Een percentielscore blijkt uit te drukken hoe de resultaten zich verhouden tot die van andere leerlingen. In haar ondoorgrondelijkheid is dat vast een heel verantwoorde methode, maar de communicatie eromheen schiet in elk geval treurig te kort.

Door: Eric Tiggeler Wel eens gehoord van een porteringsverzoek? Je krijgt ermee te maken als je overstapt naar een andere telecomaanbieder. Dan kun je je bestaande nummer meenemen. Op de website van de telecomaanbieder kun je een verzoek tot nummerbehoud indienen. Jammer genoeg verandert de terminologie zodra je de kraakheldere servicepagina’s verlaat en terechtkomt op het formulier waarmee je het nummerbehoud in gang moet zetten. Het woord nummerbehoud is daar niet meer te vinden: je blijkt een porteringsverzoek in te dienen. En je moet een datum van portering kiezen. Het voorbeeld van de telecomaanbieder staat niet op zich. Formulieren zijn op veel websites ondergeschoven kindjes. De website zelf staat vol met nauwkeurig op de klant afgestemde, laagdrempelige bodycopy uit de handen van een team van professionele copywriters – maar de formulieren hebben ze niet gezien. Daarin staat het jargon van de inhoudsdeskundigen (de m/v’s van de afdeling die intern vast dienst Portering heet) of het jargon van de ICT’ers die het formulier technisch mogelijk hebben gemaakt. Een raar misverstand: omdat het formulier een interactief ding is, telt het niet mee als tekst.

Door: Eric Tiggeler ‘Omdat ik erbij was. Daarom weet ik dat het waar is. Dat het echt gebeurd is. Dat het geen droom was. Niet een of andere vreemdsoortige hallucinatie. Geen paddotrip. Niks van dat al. Het is echt gebeurd. Helemaal echt. Ben er nog steeds duizelig van. Duizelig van de poëtische kant van de zaak. De pure schoonheid. De niet te omschrijven snelheid. Het onnavolgbare schouwspel.’

Door: Eric Tiggeler Kun je deze brief even omzetten naar B1?’ ‘Wilt u even checken of onze webteksten wel B1 zijn?’ Het zijn vragen waar je als moderne tekstschrijver maar beter op voorbereid kunt zijn. De Wet op het financieel toezicht verplicht de financiële sector om begrijpelijk te communiceren, de Autoriteit Financiële Markten heeft duidelijke informatie tot norm verheven, en sinds kort propageert ook de Consumentenbond met de actie ‘Begrijp je geld’ dat financiële instellingen hun klanten helder informeren. En zodra het om duidelijk Nederlands gaat, klinkt al gauw de roep om B1, inmiddels breed bekend geworden als een magische formule voor ‘taal die iedereen begrijpt’.

Door: Eric Tiggeler Onderzoeksorganisatie TNO publiceert in Metro een advertentie die er uitziet als een redactioneel stuk: een persoonlijke column waarin een onderzoeker iets vertelt over zijn werk. Het doel is waarschijnlijk de treinkrantenlezer op een laagdrempelige manier de wereld van het onderzoek binnen te leiden. Zo’n column moet dus een wervend en dynamisch beeld geven van wat de onderzoeksorganisatie doet. Lukt dat? Nee.