Columns

Door: Xaviera Ringeling Toen ik nog journalist was, schreef ik een slag in de rondte. Naast mijn dayjob, blogde ik erop los en produceerde ik elke week ook nog een paar columns. Voor het geval dat ik onderweg overvallen werd door inspiratie, had ik altijd een schrift bij me (dat werd later een Moleskine) en kocht ik bijna wekelijks een nieuwe gelpen. Heerlijke pennen om mee te werken, maar ik raakte ze – heerlijk of niet – net zo vaak kwijt als de gemiddelde bic-pen. Gewapend met mijn schriftje en mijn verzameling pennen, ging ik vaak al vroeg op pad. Van hot naar her liep en reisde ik, in de hoop dat ik iets spannends mee zou maken waarover ik kon bloggen. Kranten en tijdschriften las ik van voor naar achteren en van achteren naar voor, voor het geval er een column in de dagelijkse nieuwssores te ontdekken was. Inmiddels is het 2011. En al dat papier is zó vorige week.

Door: Louise Cornelis ‘Nieuws: Schrijven op jonge leeftijd helpt tegen Alzheimer’ kopt Schrijven Online eind augustus. Wauw, dat is goed nieuws voor onze beroepsgroep! En komt er nu een Postbus-51-campagne om heel Nederland jong aan het schrijven te krijgen? Dat lijkt een uiterst effectieve maatregel, gezien de verwachte toename van de ziekte van Alzheimer in de komende decennia.

Door: Eric Tiggeler Misschien moet je al argwanend worden als naast een column het woord column staat. Als de redactie het nodig vindt haar lezers er expliciet op te wijzen dat ze zich bevinden in het semiredactionele meningenhoekje. Voor de forensenkrant Metro is zelfs dat niet genoeg: die zet onder het woord Column voor de zekerheid óók nog de auteursvermelding Ton Broekhuisen, columnist. Een column van iemand wiens beroep het is om columnist te zijn. Toch krijgen we deze maandagmorgen de indruk dat Vooruitgang maakt veel kapot niet een bijdrage is die het genre verrijkt.

Door: Louise Cornelis Als deze Tekstblad verschijnt, vier ik een lustrum: ik heb dan vijf jaar vrijwel dagelijks aan freewriting gedaan. Dat is schrijven met de interne criticus uit. Ik heb freewriting leren kennen in de vorm van drie dagelijkse morning pages, een vast onderdeel van de Artist’s way. Dat is een door Julia Cameron ontwikkelde methode voor het bevorderen van je creativiteit. Vijf jaar geleden volgde ik een groep waarin je die methode kunt volgen. Morning pages ben ik sindsdien blijven schrijven. Cameron’s morning pages is freewriting in zijn meest pure vorm. Het gaat maar om één ding: schrijven. Totdat je een bepaald volume tekst geproduceerd hebt. Wat en waarover je schrijft, doet er niet toe; je interne criticus mag zich zelfs niet met de inhoud bemoeien. Volgens Cameron werpt dat niet alleen voor het schrijven, maar voor elke kunstvorm vruchten af, doordat je je interne criticus als het ware dresseert.

Door: Xaviera Ringeling Regeerakkoorden, gedoogakkoorden, het gaat op dit moment allemaal aan me voorbij. Geert Wilders die VVD en CDA in zijn greep houdt, ik lig er even niet wakker van. Straks natuurlijk weer wel, maar het even gaat over balans. Over Yin en Yang. Over ups en downs en highs en lows – om er maar even ongegeneerd wat Engels doorheen te gooien. Mijn maatschappelijk betrokken “ik” heeft heel even pauze om mijn professionele “ik” wat ruimte te gunnen. Want dat mijn professionele identiteit wat ruimte nodig heeft, weet ik sinds 2 dagen. Toen bedacht ik – terwijl onder een hele warme douche – dat ik best mijn baan op kon zeggen. Waarop ik een dag geleden besloot om dat dan ook maar te doen. Zodat ik vanmorgen al vroeg bij mijn leidinggevende zat te vertellen dat ik van zins was voor mezelf te beginnen.

Door: Xaviera Ringeling De verkiezingen zijn achter de rug (2010). Voor de zoveelste keer de afgelopen jaren mochten wij onze stem uitbrengen na het vallen van een kabinet. Inmiddels vallen die zo vaak, dat ik van plan ben een dagvergoeding te gaan vragen voor mijn bijdrage aan de democratie. Maar dat terzijde. De roep om een politiek die dichter bij de burger staat is er al jaren. Politici moeten zich duidelijk uitdrukken, meer verantwoording afleggen en in algemene termen toegankelijker zijn. Naast dat alles moeten we ze ook nog leuk vinden, bijna aantrekkelijk. In elk geval in het overbrengen van hun boodschap. Als ik die beschrijving van de perfecte politicus zo teruglees, zou het evengoed een beschrijving kunnen zijn van een goede en effectieve website.

Door: Eric Tiggeler Opvallende kopregels boven een advertentie: De HP Laserjet MFP betaalt zichzelf terug binnen één jaar. Daarna betaalt het uw bedrijf. Het oog van de lezer blijft even haken. Wat is het? En hoezo betaalt het uw bedrijf? Een raadselachtige tekst, die je een paar keer moet overlezen om vervolgens nog maar half te snappen wat er bedoeld is.

Margreet Onrust en Sarah van Vliet hebben een inventariserend onderzoek gedaan naar het hyperboolgebruik van professionals: worden bepaalde soorten hyperbool systematisch gebruikt in bepaalde soorten columns? Zijn er regelmatigheden te bespeuren in de functies die de hyperbolen binnen de tekst uitoefenen?

Zomers die een half jaar duren (echt) De hyperbool als stijlmiddel par excellence voor columnisten? Door Margreet Onrust en Sarah van Vliet. Heel vrouwelijk Amerika is, haars ondanks, in de ban van die overspelige, harteloze en ontzettend lekkere Don Draper.

‘Regels voor columns? Wat een onzin. De column is een vrij genre.’ Dit soort reacties waren niet van de lucht toen in het najaar van 2011 het boekje Check je column van Anne Boerrigter en Eric Tiggeler uitkwam. Het is het eerste Nederlandse boekje met schrijftips voor columns en blogs. En nee, harde regels voor columns zijn er niet. Maar je kunt columnisten die meer uit hun teksten willen halen, wel degelijk zinvolle richtlijnen geven. Door Anne Boerrigter en Eric Tiggeler